sonu görünmeyen, alabildiğine sarı otlarla dolu bir tarlada
ayakta dikilmekten hiç de bacaklarıma kramp girmeden dakikalarca ileri bakabilirim.
bazen ileri- sarı otlardan başka bir şey yok-
bazen de gökyüzüne bakarım ki orası da sarı otlar gibi alabildiğine uzanır.
kollarımı iki yana filan açmam bu bir film sahnesi değil.
kolları iki yana açmak için bir filmin içinde olmak gerekmez.
bazen insanlar müzik dinlerken ya da güzel bir manzara gördüklerinde
sanki bir filmin içindelermiş gibi düşünürler. ben de tam tersi.
şuan asla bir filmin içinde değilsin her şey deli gibi gerçek.
gerçeklik bazen tedirgin eder keşke film olsaydı da deriz.
hayatın sarı otlardan, çiçekten, böcekten ibaret olmadığını biliyorum.
biraz yağmur bazen çok insanı incitir.
benim ellerim uzansın iyiliğe.
ve benim ellerim men etsin kötülükten.
kimsenin elleri kimseyi incitmesin.
içimiz bi hoş olsun.
şubat/2021
peki öyle olsun :)
YanıtlaSil