Ölmek için

Yüzümüzde bir haritadaki yollar gibi eninde sonunda birleşecek sayısız çizgi var.
Henüz gençliğimin başındayım ve saçımda bi kaç tel beyaz var.
10 yaşındayken sahip olduğum enerjiye 20 yaşındayken sahip değildim.

En yakınımızı bile kaybettiğimizde belli bir süre gerekir. Eski yaşantımıza dönmek için. Burada önemli olan gereken süre değil. İşin sonunda yine ve yeniden eski yaşantımıza dönebiliyor olmamız. Bu nedenle ölüm zaman zaman kendini hatırlatma nezaketinde bulunsa da günlük dilde pek de yeri yok. İçimiz kararır çünkü çok ölümden bahsedince. Çok garip! Ölmek için bu hayatı yaşıyoruz. Bir gün ölelim diye bu hayat bahşedildi. Her şeye bir anda anlam kazandıran tek şey evet, ölüm.


İçin ne alemde sayın okur?